حكاية ...

                   

     حكاية ...

أنا مسافر جوايا وراجع بالسنين لحظة
طفلى ذكرى من المستقبل وعجوزى لسه لمحة
كبرت زمان وانا صغير طفل عجوز مكحكح
مسنود على عصايا كان أصلها شجرة
حلمه مرسوم واضح مشخبط خطوط
على لوحة فى كتاب من كذا صفحة
مرصوص على رف قديم ملخلع
أسمه فى الحدوتة بين قوسين إنسان
تايهة مكانة ملهوش فى الزحمة عنوان
التراب نهاية اخرته
و أنا دلوقتى بكتب قصته
فى السكة ماسك ورقة وقلم
ماشى بين الناس بألف
فى عيونهم لغز متحير
وطنهم قماش مرسموم فى علم
واسرح تانى جوايا
مانا ليا فى القصة حكايا
ويخونى الطريق والشوارع
حافظ شكلهم بقايا
محفورين فى قلبى اللى مات وسطهم
إختفيت ملامحهم من الدموع باشيت
واتكتبيت صفحة فى كتاب الخطايا
ملعون فرحته اللى يجرؤ يفتحه
ومجنون اللى فهم أصل الحكاية
انا نفسى مفهيمتش معنى الحيرة والاهة
الحقيقة فى عينهم القسوة مدرياها
تكدب عليا الضحكة مهما تِسَّمع
صوتها يبكى بحور مالياها
وافتح كتاب مقفول ممسوح عنوانه
يمكن الاقى إجابة لسؤالى
اول ورقة منة مقطوعة من بابه
وسطورة ناقصة كلمتين فى الاصل
مكتوب غامض ملهوش بداية ونهاية
 من يوم ميلاد الصبر لحد لحظتى
اتاريه كتاب العمر بيوصفنى رواية
صوت الحيرة فى قلبى يسبق نهدتى
مكتوب فية سؤالى من غير دراية
وتزيد الحيرة اكتر من جواية
احساسى غريب ميوصفهوش كلمتين
زيى لوح إزاز مكسور بيدارينى
المطر يحميى منى كسرة دمعتين
محبوسين جوا طفل محتار تايه
انا الطفل العجوز اللى بدور علية
هو نفسة الرف القديم فى البداية
كلامى عنى وعن اصل قصتى
متألفين عليا فى أغرب حكاية

رسم وتأليف / إيهاب ذوالفقار
بتاريخ / 7-12-2013


تعليقات

المشاركات الشائعة من هذه المدونة

عجبآ !!

اهداء لأحساس ....

..(الاسم فارس )..